داستانهای خوب از چین: آفرینش زمین و آسمانِ پنگو.

                                             

آیا چین داستانهای خلقت دارد؟ پاسخ مثبت است، و اولین خدای خالق نامش پنگو است.

در شروع زمان، جهان بدون شکل بود و زمین و آسمان جدا از هم نبودند. شبیه گردی یک تخم مرغ ، نه صدایی بود، نه نوری بود.

 جهان تخم مرغی در خواب غولی به نام پنگو قرار داشت. او 180 هزار سال خوابید. پس یک روز بر خاست. جهان را تهی دید، او خیلی راضی نبود. با یک فکر تبر عظیمی را ظاهر کرد. تبر را برداشت، جهان نیمه تمام تخم مرغی را شکافت.

در حین شکافتن نیروهای جدید خلق کرد. اجسام نورانی شروع به جاری شدن به بالا کردند و شکل گرفتند. همان چیزیکه ما اینک آسمان یا عرش مینامیم، مواد متراکم شروع به اجتماع کردند چیزیکه اینک زمین می نامیم.

پانگو در حالیکه بر زمین می ایستاد آسمان را نگه میداشت، تا از فرو ریختن زمین جلوگیری کند. او هر روز سه یارد بلندتر شد. از جهتی دیگر، زمین هر روز سه یارد ضخیم تر شد و آسمان نیز هر روز سه یارد بلندتر شد.

180 هزار سال هم گذشت، آسمان بی اندازه بلند شد و زمین و سختی زمین ستبر و ضخیم. پانگو  نیز هم اندازه ی فاصله ها شد.

مینگریست که زمین و آسمان بخوبی استوار و منظم بودند، پانگو در گذشت. اندام های او کوهها شدند، خونش تبدیل به رودخانه ها گشت، ماهیچه ها دشتها را تشکیل دادند، پوست و موهایش حیوانات و نباتات بی شمار شدند. هوایی که تنفس میکرد ابر و باد شدند، و صدایش تندرهای غرا شدند. چشم چپ خورشید شد و چشم راست ماه شد. عرقش تبدیل به شبنم سحرگاه شد و باران را به بار آورد. 

پانگو با استفاده از بدنش، دنیای  با شکوه زیبایی را خلق کرد.

پس کیهان جدید شروع شد.

منبع: این یک داستان چینی است. ترجمه بر اساس نسخه ی ذکر شده در آدرس ذیل است:

http://zhengjian.org/zj/articles/2002/7/20/16717.html

       

برگرفته از اُپک تایمز(http://en.epochtimes.com/news/6-5-3/41159.html)